Opracowali: ppłk Krzysztof M.Gaj, Robert Wasilczuk, Marek Gabryszuk [1]
| Wyszczególnienie | Funkcja - ranga | Środki przewozowe i sprzęt | Uzbrojenie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Dowódca kompanii | ||||||
|
|
| ||||
| Pluton techniczny | ||||||
| dowódca plutonu | ||||||
|
| |||||
| podoficerowie |
|
| ||||
| Środka transportu nie określono - należy przypuszczać, że pdf.sprzętowy do transportu wykorzystywał jeden z samochodów pod części wymienne, podoficer materiałów pędnych - jedną z cystern, a dowódca plutonu i ordynans - według decyzji dowódcy plutonu. | ||||||
| warsztaty reperacyjne | ||||||
| dowódcy warsztatów |
|
| ||||
| mechanicy samochodowi |
|
| ||||
| elektromechanicy |
|
| ||||
| tokarze |
|
| ||||
| spawacze |
|
| ||||
| kowale |
|
| ||||
| ślusarze |
|
| ||||
| kierowcy |
|
|
| |||
Środka transportu nie określono - na samochodach warsztatach i częściowo na samochodach ciężarowych pod części wymienne (kabiny PF 621L były 3-miejscowe). | ||||||
| Pluton gospodarczy | ||||||
| dowódca plutonu - szef kompanii |
|
| ||||
| pdf. gospodarczy |
|
| ||||
| szewcy, krawcy |
|
|
| |||
| kierowca samochodu kancelaryjno-bagażowego |
|
|
| |||
| kuchnia |
|
|
| |||
Normatywny zapas żywności na samochodzie przykuchennym: 574 kg (porcja "W", porcja "R" i dodatek "d.w."), w tym:
Kuchnia obsługiwała też dowództwa batalionu oraz plutony pozakompanijne. | ||||||
| załogi zapasowe | ||||||
| żołnierze załóg zapasowych |
|
| ||||
| kierowcy samochodów |
|
|
| |||
| tabor | ||||||
| załogi ciągników ewakuacyjnych |
|
|
| |||
| kierowcy cystern |
|
|
| |||
| kierowcy samochodów |
|
|
| |||
Spośród 21 samochodów do 2 ton (PF 621L):
| ||||||
| razem: | oficerowie: 2 szeregowi: 106
|
|
| |||
Warsztaty reperacyjne
Prawdopodobny, ale nie poparty danymi z etatu, to podział warsztatu na trzy zespoły:
- obsadę dwóch warsztatów, każdy w składzie:
- dowódca warsztatu,
- 3 mechaników samochodowych,
- tokarza,
- spawacza,
- kowala,
- ślusarza
- kierowcy z pojazdem warsztatowym
- obsługę elektrowni:
- 2 elektromechaników
- kierowcę z elektrownią polową
Samochód-elektrownia na podwoziu 621L, z obniżonym nadwoziem. Silnik 122B sprzężony z prądnicą prądu stałego 23kW, 115V, tablica rozdzielcza, ładowanie akumulatorów, podręczny warsztat elektrotechniczny, spawarka prądu stałego. Przeznaczenie: zasilanie 2 samochodów-warsztatów, oświetlenie terenu Baonu Pancernego, ładowanie akumulatorów, spawanie elektryczne, zasilanie pompy do mycia sprzętu, warsztat elektrotechniczny.
Agregat EC-1 na przyczepie służył do awaryjnego rozruchu czołgów.
Samochody warsztatowe. Niestety nie udało się ustalić, czy samochody warsztatowe budowane na potrzeby Dowództwa Broni Pancernej otrzymały oficjalne oznaczenia (wzór). Można było przypuszczać, że to samochody warsztatowe wz.38, ale po weryfikacji okazało się, że pojazdy tak oznaczone były budowane na potrzeby artylerii przeciwlotniczej i miały inne wyposażenie. Pojazdy dla broni pancernej prawdopodobnie żadnej odrębnej sygnatury nie otrzymały, dlatego prawidłowe jest ogólne określenie "samochód warsztatowy". Samochód warsztatowy miał specjalnie przystosowane nadwozie: podwyższone burty boczne otwierały się na dół tworząc podest do pracy, dach był z nasmołowanego brezentu. Na skrzyni ładunkowej były zamocowane maszyny, tak ustawione, żeby można je było obsługiwać z pomostów. W skład typowego wyposażenia wchodziły:
- tokarnia typu "Pionier",
- szlifierka,
- wiertarka,
- szlifierka do zaworów (specjalna),
- agregat prądotwórczy typu "Mocarz"
- stół warsztatowy z imadłem i szufladkami z narzędziami.
Pewne wątpliwości budzi, czy agregaty "Mocarz" zostały zainstalowane na wszystkich pojazdach warsztatowych. Z dokumentów wynika, że zalecono zainstalowanie tych agregatów, ale o wykonaniu zalecenia brak danych. Sprawa wyposażenia w "Mocarza" warsztatów znajdujących się akurat w etacie 1 i 2 batalionu czołgów jest niejasna. Wątpliwość wynika z obecności w etacie elektrowni polowej.
Inne wyposażenie samochodu-warsztatu na samochodzie PF 621L to:
- butla na tlen 6m3 (1,75m3) - 1 szt.,
- butla na acetylen 5kg (1,75m3) - 1 szt.,
- ładownia akumulatorów - 1 egz.,
- tokarka - 1 egz.,
- urządzenie dźwigowe 500kg - 1 egz.,
- wiertarka - 1 egz.,
- szlifierka - 1 egz.,
- kuźnia polowa - 1 kpl.,
- narzędzia blacharskie - 1 kpl.,
- narzędzia stolarskie - 1 kpl.,
- narzędzia tapicerskie - 1 kpl.,
- narzędzia ślusarsko-monterskie - 1 kpl.
Dane o wyposażeniu samochodów-warsztatów wg instrukcji: Zestawy materiału pancernego i samochodowego, cz. II (Br. Panc. 4/1937), Warszawa 1937.
Cysterny
W przypadku zastosowania typowych cystern na podwoziu PF 621L, miały one następującą charakterystykę: 2 zbiorniki po 900 dm3 na paliwo i 10 kanistrów po 20 dm3 na olej silnikowy. Prócz tego samochód posiadał na wyposażeniu 2 kanistry po 20 dm3 na paliwo i 2 kanistry po 5 dm3 na olej silnikowy na potrzeby własne. 200 dm3 oleju silnikowego dla zaopatrywanych pojazdów przewożonych było w kanistrach. Potrzeba zastosowania kanistrów, a nie np. 1 zbiornika wynikała z tego, że w batalionie stosowano różne oleje silnikowe. Wg należności normatywnej było to: latem - 613 dm3 oleju typ II, 70 dm3 oleju typ III, 176 dm3 oleju typ IV oraz 55 dm3 oleju typ Vs; zimą - 613 dm3 oleju typ I, 246 dm3 oleju typ II oraz 55 dm3 oleju typ IIIs.
Przyczepy paliwowe miały możliwość przewożenia paliwa w ilości 600 dm3 (3 beczki po 200 dm3) oraz innych produktów MPS w ilości 100 dm3 (2 beczki po 50 dm3). Pod pojęciem "inne produkty MPS" należy rozumieć: oleje silnikowe oraz oleje przekładniowe (normatywna należność na batalion - 130 dm3) i naftę (normatywna należność na batalion - 277 dm3).
- 1) Korespondencja. Zobacz na głównej stronie batalionu.