Klasyfikacja i zastosowanie koni

Na podstawie informacji zamieszczonych przez Istrator na Forum Drugiej Wojny Światowej1)

klasyfikacja i przeznaczenie obowiązujące od 1928 roku:

Konie mierzono bez podków kiedy miały 3 - 4 lata, do wojska trafiały w wieku 5 lat. Koń dostawał kartę wozu, w której umieszczano opis konia, dane właściciela, wyniki badań konia, typ konia po klasyfikacji i ewentualne zmiany. O kategorii koni nie decydowały tylko wymiary, ale i charakter.

W1 - wierzchowy, min.150 cm w kłębie

  • pod siodło dla dowódców wyższych kawalerii
  • pod siodło dla dowódców wyższych artylerii konnej
  • pod juki w pułkach kawalerii

W2 - wierzchowy, min.146 cm w kłębie

  • pod siodło dla oficerów broni pieszych
  • pod siodło dla artylerii i kawalerii
  • pod juki w broniach pieszych

AK - artyleria konna, min. 153 cm w kłębie

  • zaprzęgi artylerii konnej
  • pod siodło dla obsługi w artylerii konnej

AC - artyleria ciężka, min. 153 cm w kłębie

  • zaprzęgi artylerii ciężkiej
  • zaprzęgi kolumn pontonowych

AL - artyleria lekka, min. 151 cm w kłębie

  • zaprzęgi artylerii lekkiej

ALO - artyleria lekka obniżony, min. 145 cm w kłębie

  • zaprzęgi artylerii piechoty
  • zaprzęgi łączności
  • zaprzęgi saperów
  • tabory w piechocie

M - mierzyn, min. 132 cm w kłębie

  • biedki pod km
  • pod juki

T - taborowy, wszystkie pozostałe, zakwalifikowane do mobilizacji, a nie podpadające pod w/w kategorie

  • do taborów w piechocie