Na podstawie książki "Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja pokojowa i wojenna jednostek" [1]
oraz książki "Najlepsza broń, Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja"[2]
Obowiązywał tylko 2 Dywizjonie Pociągów Pancernych.
Kadra zapasowa dywizjony mobilizowała pociągi pancerne nr 51, 53, 54
| Wyszczególnienie | Ranga | środki przewozowe i sprzęt | Uzbrojenie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Komendant kadry | ||||||
| ||||||
| oficer d/s materiałowych |
| |||||
| ordynans osobisty |
|
| ||||
| Personel pomocniczy | ||||||
| podoficer rachunkowy |
|
| |||
| kanceliści |
|
| ||||
| goniec |
|
| ||||
| magazynierzy |
|
| ||||
| razem: | oficerowie: 2 szeregowi: 18
|
| ||||
- 1) Krzysztof M. Gaj, Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja pokojowa i wojenna jednostek, Napoleon V, Oświęcim 2014
- 2) Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń, Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Warszawa 2010.