Piechota II RP - jedna z trzech broni głównych (obok artylerii i kawalerii).
Podczas pokoju istniało 90 regularnych (czynnych) pułków piechoty. Jednostki te stanowiły najliczniejszy element Wojska Polskiego.
Pułki nosiły różne nazwy, choć strukturą nie różniły się. Były też oddzielnie numerowane: Pułki Piechoty nosiły numery 1 do 45 i od 48 do 86, a Pułki Strzelców Podhalańskich numery od 1 do 6.
W numeracji jest przerwa. W 1921 roku 46 pp otrzymał nazwę 5 Pułku Strzelców Podhalańskich, 47 pp otrzymał nazwę 6 Pułku Strzelców Podhalańskich.
Innymi jednostkami zaliczanymi do piechoty to:
- Bataliony Strzelców (3)
- Batalion Stołeczny
- Kadry Zapasowe Piechoty (10)
- Bataliony KOP
- Szkoły i centra wyszkolenia
Dodatkowo, tuż przed wojną zaczęły powstawać nowe jednostki piechoty jak: Bataliony Strzelców Morskich i Pułki Piechoty KOP
Piechota zorganizowana była w 30 dywizji piechoty rozlokowanych na terenie dziesięciu Okręgów Korpusów (po trzy dywizje w każdym okręgu).
Organem dowodzenia ministra Spraw Wojskowych w sprawach piechoty był Departament Piechoty.
Barwy piechoty to kolor granatowy i żółta wypustka (granatowo-żółte proporczyki).