Pułk Piechoty - baon strzelecki - kompania strzelecka (etat nr 13)

Schemat kompanii

Kompania strzelecka pułku piechoty

Charakterystyka etatu

W organizacji z 1936 roku założono, że strzelcy walczący w I linii, tzw. "bagnety" będą przezbrojeni z karabinków (kbk) w karabiny (kb).

W plutonach strzeleckich wprowadzono etat strzelca wyborowego uzbrojonego w karabin (kb). W rzeczywistości strzelec wyborowy był uzbrojony w karabin przeciwpancerny wz.35, który został utajony.

Z plutonów strzeleckich skreślono granatniki, które zgrupowano w sekcji granatników na poziome kompanii. Na dowódcę sekcji wyznaczono podoficera i przydzielono biedkę, co poskutkowało odciążeniem biedek plutonów strzeleckich. 

W drużynach strzeleckich wyznaczono etatowego zastępcę dowódcy drużyny.

Biedka plutonu

Woźnica pieszo prowadził konia z biedką. Biedka amunicyjna plutonu strzeleckiego służyła głównie do przewozu amunicji i osprzętu dla ręcznych karabinów maszynowych. W przypadku braku biedki należało zarekwirować wóz 1-konny.

Szczegóły załadowania biedki są znane z instrukcji z 1933roku. W roku 1936 zmieniono etaty pułku piechoty i w związku z powyższym w instrukcji musiały nastąpić zmiany. Rekonstrukcja stanu załadowania po dostosowaniu do nowych etatów:

Łączny zapas amunicji do rkm w plutonie wynosił 4620 naboi, tj 3,08 JO na karabin. Z tego w magazynkach powinno być załadowane 2 JO (faktycznie 2,08), a pozostałe naboje w paczkach po 15 sztuk. Z tej liczby przy broni było przenoszonych 0,96 JO - zobacz uwagi do drużyny strzeleckiej), a pozostałe znajdowały się na biedce. Razem na biedce przewożono 1680 naboi w 84 magazynkach, oraz 1500 naboi w paczkach.

Broń i amunicja drużyny

• Dowódca, zastępca oraz 13 strzelców zaliczani byli do żołnierzy walczących, tzw. "bagnetów". Żołnierze walczący mieli przy sobie po 3 JO do karabinów, tj. razem po 90 naboi. Czwarta JO dla żołnierzy walczących była przewożona na wozie amunicyjnym kompanii. Każdemu "bagnetowi" przysługiwał dodatkowo przydział granatów ręcznych: 2 zaczepne i 1 obronny.
• Wyposażenie obsługi r.k.m. składało się z trzech zestawów:
  • zestaw nr 15 to karabin wz.28 z tłumikiem płomieni i lufą zapasową. Karabin nosił celowniczy, a lufa zapasowa była przechowywana na biedce w futerale (zobacz: stan załadowania biedki, punkt. 5). Ponadto w skład zestawu wchodziły 52 magazynki, z czego 24 znajdowały się "przy broni", a 28 na biedce (zobacz: jw., punkt 1 i 2).
  • Zestaw nr 16 to 8 szt. ładownic (4 lewe, 4 prawe), oraz 6 toreb na 5 magazynków każda.Wszyscy żołnierze obsługi r.k.m.: nosili po jednej parze ładownic, tj. po 6 magazynków (3 magazynki w ładownicy). Wyjątkowo celowniczy zamiast jednego magazynka przenosił w ładownicy niezbędnik. W marszu torby były złożone na biedce, ale w przypadku rozwinięcia plutonu do boju amunicyjni składali na biedkę plecaki, a zabierali torby. Zapas amunicji przy broni wzrastał wówczas do 1000 naboi, tj. 2 JO w 50 magazynkach (dodatkowo 2 magazynki były załadowane nabojami "P", które zabierano na osobny rozkaz).
  • Zestaw nr 17 to niezbędnik w brezentowym pokrowcu noszony w ładownicy przez celowniczego, oraz metalowy futerał na muszkę kołową i celownik przeciwlotniczy - noszony przez celowniczego w chlebaku.
  • Na pluton przewidziano tylko 1 trójnóg do strzelania p-lot. (nie wchodził on w skład żadnego zestawu). Trójnóg przewożono na biedce (zob. punkt 6).
• Karabinowy i amunicyjni nosili do kbk z bagnetem po 2 JO, tj. po 60 naboi. Pozostałe dwie JO przewożone były na wozie amunicyjnym baonu