WOJSKO POLSKIE - struktury organizacyjne

z 243

Pułk piechoty - 1939 - Pluton łączności dowództwa pułku piechoty (Etat nr 4)

rysunki: Marek Gabryszuk

Na podstawie etatu z dokumentów z CAW:

  • Organizacja pułku piechoty na stopie wojennej L.Dz3001/org./mob. 9 marca 1936 - Etat nr 1 - Dowództwo pułku". Etat przekazał Kamil Stepan.
  • Z uwzględnieniem poprawki do planu mobilizacyjnego "W2" L.Dz.2700/org.mob.38. Poprawkę przekazał Kamil Stepan.

Pluton łączności dowództwa pułku piechoty
Pluton łączności dowództwa pułku piechoty

Charakterystyka etatu

Pluton był pododdziałem zapewniającym łączność z podwładnymi i sąsiadami. W tym celu dysponował łącznością telefoniczną, radiową, sygnalizacją optyczną (świetlną) i łącznikami-gońcami.

Za najpewniejszy środek łączności uznawano telefon. Radiostacje były w pułku sprzętem nowym, traktowanym z rezerwą jako niesprawdzony i łatwy do podsłuchu. Poza tym możliwości finansowe i opóźnienia w dostawach uniemożliwiły wyposażenie wojska w ilości pokrywające potrzeby. Pozostałe środki łączności były pomocnicze w stosunku do telefonów i radiokorespondencji.

Do 1936 roku pluton łączności obsługiwał cały pułk, mając drużynę do obsługi dowództwa pułku i 3 kolejne drużyny do obsługi batalionów. Praktyka wykazała nieefektywność tego rozwiązania. Drużyny stale działały w rozproszeniu i scentralizowane dowodzenie przez jednego oficera okazało się fikcją. W połowie lat 30-stych powyższa organizacja była już przestarzała i niewydolna. Ponadto plutony nie miały radiostacji, a dotacja kabla telefonicznego była niewystarczająca. W 1936 roku w ramach modernizacji utworzono 4 plutony łączności: 1 dla obsługi dowództwa pułku i 3 dla dowództw batalionów. Plutony łączności batalionowej dopisano do etatu dowództwa batalionu (nr 10), natomiast pluton łączności dowództwa pułku został na osobnym etacie.

W pierwotnym etacie z 1936 pluton miał dodatkowo dwa patrole z radiostacjami N-2 "do korespondencji z podwładnymi". Patrole były przydzielane według potrzeb do plutonów łączności w batalionach. Po wyprodukowaniu wystarczającej ilości radiostacji osiągnięto ilość 3 N-2/b na pułk. Mocą poprawki L.Dz. 2700 radiostacje N-2 zostały skreślone z plutonu łączności dowództwa pułku i na stale przeniesione na etat plutonów batalionowych. Jednocześnie poprawka podnosiła liczebność patrolu z 4 do 5 żołnierzy.

Pluton łączności dowództwa pułku podlegał bezpośrednio oficerowi łączności pułku (etat nr 1).

Pod względem administracyjnym pluton podlegał organom kwatermistrzowskim jednostek pozabatalionowych (etat nr 2) a gospodarczo (wyżywienie) kompanii gospodarczej (etat nr 3).

Wszystkie informacje o sprzęcie łączności można znaleźć na www.rkd.prv.pl

WyszczególnienieRanga : specjalnośćKonie, środki przewozowe i sprzętUzbrojenie
Dowódca plutonu
  
  • chorąży: radiotelegrafista
  • koń wierzchowy
  • 1 pistolet
 luzak
  • strzelec: jezdny
 
  • 1 kbk z bagnetem
Zastępca dowódcy plutonu i pdf. sprzętowy
  • sierżant: telefonista
  • rower
  • 1 pistolet
1-wszy patrol telefoniczny
 5 telefonistów
  • kapral: telefonista
  • st. strzelec: telefonista
  • 3 strzelców: telefonista[1]
  • 2 konie pociągowe taborowe
  • wóz specjalny[2]
  • 5 kbk z bagnetem
2-gi patrol telefoniczny
 4 telefonistów
  • kapral: telefonista
  • st. strzelec: telefonista
  • 2 strzelców: telefonista
 
  • 5 kbk z bagnetem
3-ci patrol telefoniczny[3]
 5 telefonistów
  • kapral: telefonista
  • st. strzelec: telefonista
  • 3 strzelców: telefonista
  • 1 koń pociągowy taborowy
  • 1 biedka sprzętowa
  • 5 kbk z bagnetem
4-ty patrol telefoniczny jak 3-ty
5-ty patrol telefoniczny jak 3-ci
patrol radio-korespondencyjny   
 6 radiotelegrafistów
  • plutonowy: radiotelegrafista
  • st. strzelec: radiotelegrafista
  • 4 strzelców: radiotelegrafista
  • 2 konie pociągowe taborowe
  • 1 wóz specjalny (taczanka wz.36) z radiostacją N-1/t.[4]
  • 6 kbk z bagnetem
1-wszy patrol łączności z lotnikiem
 3 radiotelegrafistów[5]
  • st. strzelec: radiotelegrafista
  • 2 strzelców: radiotelegrafista
 
  • 3 kbk z bagnetem

2-gi patrol łączności z lotnikiem jak 1-wszy

patrol kolarzy
 6 telefonistów
  • kapral: telefonista
  • st. strzelec: telefonista
  • 4 strzelców: telefoniści
  • 6 rowerów
  • 6 kbk z bagnetem
razem:

podoficerowie: 9

  • 1 chorąży
  • 1 sierżant
  • 1 plutonowy
  • 6 kaprali

szeregowcy: 36

  • 9 st. strzelców
  • 27 strzelców

razem: 45

konie: 8
  • 1 koń wierzchowy
  • 7 koni pociągowych taborowych
środki przewozowe:
  • wóz sprzętowy
  • 3 biedki
  • 7 rowerów

wyposażenie specjalne

  • 1 wóz specjalny z radiostacją

wyposażenie dodatkowe

  • 2 zestawy kociołków do gotowania

 

  • 43 kbk z bagnetem
  • 2 pistolety

Pluton łączności
Pluton łączności


  • 1) w tym 1 woźnica do wozu wspólnego 1 i 2 patrolu
  • 2) Może być zastąpiony przez wóz taborowy.
  • 3) 3-ci, 4-ty i 5-ty patrol miał własny środek transportu w postaci biedki sprzętowej. Zadaniem patrolu było budowanie linii telefonicznej do jednego z pododdziałów. Po zbudowaniu linii zakładał przy pododdziale stację telefoniczną.
  • 4) Patrol radiokorespondencyjny radiostacji N-1/t był 6-osobowy, tymczasem na taczance można było zmieścić maksymalnie 5 ludzi: woźnicę i 2 radiotelegrafistów na przednim półwoziu, oraz 2 radiotelegrafistów na tylnym półwoziu. Tym samym co najmniej 1 żołnierz musiał poruszać się pieszo. Godne uwagi, że patrol o identycznym składzie w plutonie radio jednostek łączności DP miał w wyposażeniu rower dla dowódcy patrolu. Dzięki temu patrol był w pełni mobilny. Patrole w pułkach piechoty rowerów nie miały, lecz nie można wykluczyć, że z czasem zostałby im przydzielony. Opcjonalnie można przypuszczać, że planowano wymienić taczanki wz.36 na większe wozy wz.39, które były 6-osobowe i miały kryte tylne półwozie. Do 1939 roku taczanek N-1/t wz.39 wyprodukowano tylko 12 sztuk i najprawdopodobniej do pułków piechoty żadna nie trafiła.
  • 5) Tak jest napisane w spisie specjalności z 1937 r,
PRZYPISY
z 243
generate time: 0.200 s, memory: 17.00