Klasyfikacja i zastosowanie koni

Na podstawie informacji zamieszczonych przez Istrator na Forum Drugiej Wojny Światowej ^[1]

Klasyfikacja i przeznaczenie obowiązujące od 1928 roku:

Konie mierzono bez podków kiedy miały 3 - 4 lata, do wojska trafiały w wieku 5 lat. Koń dostawał kartę wozu, w której umieszczano opis konia, dane właściciela, wyniki badań konia, typ konia po klasyfikacji i ewentualne zmiany. O kategorii koni nie decydowały tylko wymiary, ale i charakter.

W1 - wierzchowy, min.150 cm w kłębie

• pod siodło dla dowódców wyższych kawalerii
• pod siodło dla dowódców wyższych artylerii konnej
• pod juki w pułkach kawalerii

W2 - wierzchowy, min.146 cm w kłębie

• pod siodło dla oficerów broni pieszych
• pod siodło dla artylerii i kawalerii
• pod juki w broniach pieszych

AK - artyleria konna, min. 153 cm w kłębie

• zaprzęgi artylerii konnej
• pod siodło dla obsługi w artylerii konnej

AC - artyleria ciężka, min. 153 cm w kłębie

• zaprzęgi artylerii ciężkiej
• zaprzęgi kolumn pontonowych

AL - artyleria lekka, min. 151 cm w kłębie

• zaprzęgi artylerii lekkiej

ALO - artyleria lekka obniżony, min. 145 cm w kłębie

• zaprzęgi artylerii piechoty
• zaprzęgi łączności
• zaprzęgi saperów
• tabory w piechocie

M - mierzyn, min. 132 cm w kłębie

• biedki pod km
• pod juki

T - taborowy, wszystkie pozostałe, zakwalifikowane do mobilizacji, a nie podpadające pod w/w kategorie

• do taborów w piechocie