WOJSKO POLSKIE - struktury organizacyjne

z 243

Szwadron Kawalerii Dywizyjnej - organizacja wojenna L.Dz.3022/org.mob.37

Autorzy: Marek Gabryszuk, Krzysztof Gebhardt, Robert Wasilczuk,
Rekonstrukcja na podstawie projektu organizacji wojennej z 1936r., oraz dostępnej literatury

Kawaleria dywizyjna
Kawaleria dywizyjna

Szwadrony Kawalerii Dywizyjnej miały silnie rozbudowaną organizację. Oprócz czterech plutonów kawalerii i wspierającego plutonu karabinów maszynowych, w składzie oddziału przewidziano dodatkowo organiczną sekcję saperów, oraz drużynę łączności. Liczne były też służby. Obok drużyny gospodarczej, KD miała też własne sekcje taboru żywnościowego (T.Ż.). Strukturę ogólną przedstawia poniższy schemat.

Organizacja ogólna szwadronu nie zmieniła się do wybuchu wojny. Szczegółowe rysunki i tekst poniżej przedstawiają szwadron wg struktury obowiązującej do końca marca 1939r,  tj. do wprowadzenia poprawki L.Dz.2700/mob.org38. Poprawka wnosiła pewne istotne zmiany w organizacji plutonów liniowych i pocztu, przy czym nie wpłynęła na zmianę łącznego stanu osobowego szwadronu. Szczegóły poprawki zostały opisane w uwagach i komentarzach.

 

WyszczególnienieRangaKonie, środki przewozowe i sprzętUzbrojenie
1. Dowódca szwadronu
  
  • major/rotmistrz
  • koń W
  • 2 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
ordynans
  • ułan
na wozie kancelaryjno-bagażowym w drużynie gospodarczej
  • 1 kbk z bagnetem
luzak
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
2. Poczet dowódcy

 

 

 

 

 

zastępca dowódcy szwadronu
  
  • porucznik/podporucznik
  • koń W

 

ordynans
  • ułan
 
  • 1 kbk z bagnetem
luzak
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
trębacz-obserwator
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
podoficer sanitarny
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
podoficer weterynarii
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
gońcy motocyklowi
  • 1 kapral
  • 1 st. ułan
  • 2 motocykle z koszem
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 pistolet

uwagi:

W projekcie etatu z 1936 roku w poczcie dowódcy był jeszcze jeden obserwator w stopniu st. ułan, konno.

W projekcie etatów szwadronów kawalerii z 1936 roku podoficer weterynarii i podoficer sanitarny byli umieszczeni w pocztach dowódcy. Takie przyporządkowanie było czysto formalne, lecz kłóciło się z zasadami regulaminu, gdzie pocztowi otwierali szyk szwadronu maszerując tuż za dowódcą na czele oddziału, a sanitariusz i weterynarz szyk konny zamykali tuż przed wachmistrzem-szefem. Wobec tego stanu rzeczy powyżsi funkcyjni zostali przeniesieni do drużyny gospodarczej.

Od 1 kwietnia 1939 roku mocą poprawki L.Dz.2700 do pocztu dodano 4 gońców konnych w randze: 1 st. ułana, oraz 3 ułanów. Gońców pozyskano poprzez redukcję stanów osobowych sekcji r.k.m-ów z 7 do 5 ludzi. Dzięki temu 4 dotychczasowych amunicyjnych i 4 koniowodów stało się gońcami. Pozostała czwórka z ośmiu wymienionych służyła w plutonach liniowych.

3. Drużyna łączności

 

dowódca drużyny
  • wachmistrz
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
patrol łączności z lotnikiem

 

dowódca patrolu
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
sygnalista
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
płachtowy
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
koniowód
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla

uwaga:

Patrol konny z 1 zestawem łączności.

patrol telefoniczny na juku
 
  • dowódca patrolu
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
  • 4 telefonistów konnych
  • st. ułan
  • 3 ułanów
  • 5 koni W
    • w tym 1 pod juki
  • 4 kbk z bagnetem
  • 4 szabla
Wszyscy ułani patrolu byli przeszkoleni w tej samej specjalności. Doraźny podział funkcji przy budowaniu linii telefonicznej to tyczkowy, zwijakowy, kablowy (rękawicowy). W przypadku przejścia do szyku pieszego dwóch telefonistów pełniło funkcję koniowodów.

uwagi:

Patrol telefoniczny na juku o składzie identycznym jak w plutonie łączności pułku kawalerii. Początkowy projekt zakładał wystawienie patrolu konnego /1-go/ bez konia jucznego. Przed zatwierdzeniem etatu projekt skorygowano. Obecność patrolu w przedstawionym składzie potwierdzona na podstawie sprawozdania dowódcy łączności płk Helidora Cepy.

Sprzęt telefoniczny (hipoteza!): zestaw telefoniczny patrolowy III-25: 2 APT, zwijak, 4 bębny kabla telefonicznego pojedynczego typ "B" po 750m każdy.

patrol telefoniczny na taczance
 dowódca patrolu
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
3 telefonistów konnych
  • 1 st. ułan
  • 2 ułanów
  • 3 konie W
  • 3 kbk z bagnetem
  • 3 szable
woźnica
  • ułan
  • 3 konie T
  • 1 taczanka telefoniczna
  • 1 kbk z bagnetem
Wszyscy ułani patrolu za wyjątkiem woźnicy taczanki byli przeszkoleni w tej samej specjalności "telefonista konny". Doraźny podział funkcji przy budowie linii to: tyczkowy, zwijakowy, kablowy (rękawicowy). Zwijakowy siedział na tylnym półwoziu taczanki (obsługiwał zwijak wozowy). Pozostali telefoniści poruszali się konno. W przypadku przejścia do szyku pieszego dwóch telefonistów pełniło funkcję koniowodów.

uwagi:

Patrol telefoniczny na taczance o składzie identycznym jak w plutonie łączności pułku kawalerii. Początkowy projekt zamiast patrolu taczankowego zakładał wystawienie patrolu konnego /2-giego/ bez konia jucznego. Przed zatwierdzeniem etaty projekt skorygowano. Obecność patrolu w przedstawionym składzie potwierdzona na podstawie sprawozdania dowódcy łączności płk Helidora Cepy.

Sprzęt telefoniczny (hipoteza!): zestaw telefoniczny patrolowy III-35:  3 APT, zwijak, zwijak wozowy, łącznica ŁP-6, 6 bębnów kabla pojedynczego typ "B" razem 3000 m kabla.

Od 01.IV.1939 r. mocą poprawki L.Dz.2700 skreślono 1 konia pociągowego do taczanki. Wiązało się to z planową wymianą kół do taczanek na ogumione, względnie z wymianą taczanek na nowy model wz.39-K (też na kołach ogumionych). Nie wiadomo, w jakim procencie wozów udało się wymienić koła. Można podejrzewać, że zmiana pozostała w znacznym stopniu tylko na papierze, a szwadrony wyszły w pole ze starymi taczankami na kołach obręczowych, zaprzęgniętymi w 3 konie.

patrol radiokorespondencyjny
 Dowódca patrolu
  • kapral
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
2 radiotelegrafistów
  • st. ułan
  • ułan
na taczance
  • 2 kbk z bagnetem
Prądnicowy
  • ułan
na taczance
  • 1 kbk z bagnetem
Woźnica
  • ułan
  • 2 konie T
  • taczanka radiowa wz. 37  pod radiostację N-1/t
  • 1 kbk z bagnetem
Radiostacja N-1 zainstalowana na taczance wz. 37 (N-1/t). Taczanka 2-konna, na kołach z ogumieniem pneumatycznym pierwotnie zaprojektowana pod stację N-2. Były duże zastrzeżenia co do wytrzymałości podwozia. Opracowano taczankę wz. 39, której nie zdążono wprowadzić do produkcji seryjnej. Ze względu na duże opóźnienia w dostawach radiostacji N-1, w roku 1939 Szwadrony KD były wyposażone zastępczo w radiostacje N-2/t o słabszej mocy.
4. Sekcja pionierów

 

sekcyjny
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
5 pionierów
  • 1 st. ułan
  • 4 ułanów
  • 5 koni W
  • 5 kbk z bagnetem
  • 5 szabel

uwagi:

Sekcja w szyku pieszym wystawiała 4 ludzi: dowódcę sekcji-kaprala i 3 pionierów - 1 st. ułana i  2 ułanów; 2 pionierów pełniło funkcję koniowodów.

Do dyspozycji sekcji był sprzęt pionierski znajdujący się na wozie taborowym w drużynie gospodarczej /400 kg materiałów pionierskich/

5. Plutony kawalerii dywizyjnej
 I-wszy pluton kawalerii dywizyjnej
 dowódca z pocztem
 Dowódca plutonu
  • porucznik/podporucznik
  • koń W
 
Zastępca dowódcy plutonu
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
Goniec
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
Ordynans osobisty
  • ułan
na wozie kancelaryjno-bagażowym w drużynie gospodarczej
  • 1 kbk z bagnetem

uwagi:

Pluton kawalerii dywizyjnej w stosunku do plutonu kawalerii liniowej był powiększony o jedną /4-tą/ sekcję liniową. Poza tym organizacja była identyczna. Od 1938 roku planowano powiększenie plutonów o drugie sekcje r.k.m., ale ze względu na brak środków nie doszło to do skutku i aż do wybuchu wojny szwadrony KD miały tylko po 4 r.k.m., tj. 1 na pluton. Jedynym znanym wyjątkiem był 33 Szw. KD wystawiany przez szw. kaw KOP "Olkieniki", który wedle relacji miał łącznie 8 r.k.m. i 8 c.k.m.

Źródłem dotychczasowej wiedzy o organizacji plutonów są opracowania Janusza Wielhorskiego, które następnie w literaturze były przez różnych autorów powielane. Rekonstrukcja wykonana przez Wielhorskiego obarczona jest niewielkimi błędami. Okazuje się, że w plutonie nie było luzaka dowódcy na osobnym etacie. Zgodnie z regulaminem funkcję tę pełnił prawoskrzydłowy 2 szeregu 2 sekcji.

Organizacje wojenne pododdziałów nadal przewidywały ordynansów dla oficerów młodszych. Dotychczasowe rekonstrukcje podważały ten fakt. Zapewne dlatego Wielhorski popełnił omyłkę - sądząc, że ordynansa nie było, i jednocześnie chcąc zachować zgodny stan osobowy "awansował" ordynansa na luzaka, przy czym konsekwencją było dodanie jednego konia wierzchowego do plutonu, co w rzeczywistości nie miało miejsca.

Zastępca dowódcy był jednocześnie dowódcą koniowodów i nie stawał do walki pieszej.

Goniec ma stopień plutonowego. Prawdopodobna przyczyna jest taka, że goniec w walce pieszej pełnił obowiązki zastępcy dowódcy (zastępca, jak wyżej wymieniono w walce pieszej nie uczestniczył). Zgodnie z regulaminem goniec spieszał się do luzaka dowódcy plutonu.

Od 1 kwietnia 1939 roku mocą poprawki L.Dz.2700 zredukowano stany osobowe sekcji r.k.m. Dotychczasowy koniowód i amunicyjny stali się gońcami. Jeden z gońców został przydzielony na stałe do pocztu dowódcy szwadronu, a drugi pozostał w plutonie, jako jeden z pocztowych dowódcy plutonu. Gońcy w plutonach mieli stanowisko etatowe st. ułana.

1-wsza sekcja liniowa
 Sekcyjny
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
5 strzelców
  • st. ułan
  • 4 ułanów
  • 5 koni W
  • 5 kbk z bagnetem
  • 5 szabel

funkcje:

  • koniowody - 2 ułanów
  • do walki pieszej: 1 kapral, 1 st. ułan, 2 ułanów, tj.  4 "bagnety".
2-ga sekcja liniowa
 Sekcyjny
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
5 strzelców
  • st. ułan
  • 4 ułanów
  • 5 koni W
  • 5 kbk z bagnetem
  • 5 szabel

funkcje:

  • koniowody - 2 ułanów, w tym koniowód II trójki - podkuwacz /ułan/
  • lewoskrzydłowy I trójki - luzak dowódcy plutonu
  • prawoskrzydłowy II trójki - sanitariusz /kapral/
  • lewoskrzydłowy II trójki - strzelec wyborowy /ułan/
  • do walki pieszej: 1 kapral, 1 st. ułan, 1 ułan, tj. "3 bagnety" /zobacz uwagi/

uwagi:

Druga sekcja do walki pieszej stawała okrojona - z sekcji wypadał luzak dowódcy plutonu. W teorii pozostawały 3 "bagnety", ale należało się liczyć z tym, że w przypadku ranienia kogokolwiek w plutonie z boju zostanie wyłączony także sanitariusz. W rzeczywistości do "bagnetów" nie można też było zaliczać strzelca wyborowego - dysponował on karabinem ppanc. wz. 35. Karabiny przeciwpancerne nie były ujęte w etacie ze względu na utajnienie tej broni.

W przeciwieństwie do plutonów kawalerii w szwadronach kawalerii liniowej, w drugiej sekcji jest tylko 1 kapral, a zamiast drugiego kaprala na etatcie figuruje st. ułan. Jest to widoczna niekonsekwencja, bo w kawalerii samodzielnej uznano, że ze względu na nietypową sytuację, której żołnierz walczący miał być jednocześnie sanitariuszem łączone funkcje powinien wykonywać kapral. Poprawka LDz. 2700 nie wniosła zmian do organizacji 2-giej sekcji liniowej ani w kawalerii samodzielnej, ani w dywizyjnej. Można przypuszczać, że zaniechanie ujednolicenia "systemu" było przeoczeniem, gdyż pozostałe poprawki wskazują wyraźnie na dążenie do wyrównywania różnic w jednostkach najniższych szczebli organizacyjnych.

3-cia sekcja liniowa - jak 1-wsza
4-ta sekcja liniowa - jak 1-wsza
sekcja r.k.m.
 Sekcyjny
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
6 szeregowych
  • 1 st. ułan
  • 5 ułanów
  • 7 koni W
  • w tym 1 pod juk na amunicję i oprzyrządowanie do r.k.m.
  • 6 kbk z bagnetem
  • 6 szabel

funkcje:

Sekcyjny, kapral, był jednocześnie karabinowym; st. ułan był celowniczym; 2 ułanów był amunicyjnymi; 3 ułanów było koniowodami.

Do walki pieszej: 1 kapral, 1 st. ułan, 2 ułanów, tj.  1 "r.k.m.".

JO do r.k.m. wynosiła 500 naboi, w oddziale były 4 JO.

HIPOTEZA - URZUTOWANIE AMUNICJI DO R.K.M. I WYPOSAŻENIE JUKA:

Zapas amunicji przy broni: sekcyjny i 1-y amunicyjny po 6 magazynków w ładownicach, celowniczy i 2-gi amunicyjny po 5 magazynków (w 6-tej ładownicy niezbędnik/ładownik), razem: 0,88 JO "przy broni".

Na juku: 2 skrzynki na 16 magazynków każda (w tym jedna niepełna, łącznie 28 magazynków, tj 1,12 JO), masa około 25 kg  (masa pełnej skrzynki  14 kg); 1 skrzynka typowa na amunicję w paczkach (a 1260 naboi) - niepełna - 1000 naboi w paczkach (2 JO), około 32 kg. Futerał na lufy zapasowe (3szt.) - ok 3,3kg; skrzynka do konserwacji r.k.m. -  7 kg, lawetka do strzelań p-lot. - ok 15kg (masa lawetki przyjęta szacunkowo, rzeczywista nie jest znana), płachty wytyczne plutonu, 2 szt. - 1 kg. Razem na juku ok: 83 kg ładunku.

uwagi:

Początkowo planowano, że sekcje r.k.m. będą liczyć 6 ludzi i 6 koni W, konia jucznego nie przewidywano. Okazało się to rozwiązaniem niepraktycznym, gdyż pluton dysponował zbyt małym zapasem amunicji do r.k.m. Ostatecznie wprowadzono skład sekcji taki sam jak w kawalerii liniowej.

Wbrew dotychczasowym poglądom, w zatwierdzonym etacie L.Dz.3022/mob.org.37 sekcja r.k.m. była liczniejsza niż to przewidywał regulamin. Dodano jednego amunicyjnego i jednego koniowoda. Sekcje w tym składzie utrzymały się aż do końca marca 1939r.

Projekt Szefa Sztabu Głównego, zaaprobowany  uchwałą KSUS przewidywał rozbudowę plutonów o 2-gie sekcje r.k.m., tak by szwadron miał łącznie 8 r.k.m. Do wybuchu wojny plan był niemożliwy do wykonania ze względu na brak pokrycia materiałowego, w szczególności brak koni wierzchowych. Zamiast dodania 2-gich sekcji zmiany zatwierdzone poprawką L.Dz.2700/mob.org.38 sprowadziły się do zmniejszenia stanów osobowych sekcji już istniejących.  Skreślono z sekcji 1 amunicyjnego i 1 koniowoda. W ten sposób uzyskano 8 ułanów nadwyżki, którym przyporządkowano funkcje gońców (dodano po 1 gońcu w poczcie dowódcy plutonu, oraz 4 gońców w poczcie dowódcy szwadronu).

II-gi pluton kawalerii dywizyjnej -  jak I-wszy
III-ci pluton kawalerii dywizyjnej -  jak I-wszy
IV-ty pluton kawalerii dywizyjnej -  jak I-wszy
6. Pluton karabinów maszynowych (na taczankach)
 Dowódca z pocztem
 Dowódca plutonuporucznik/podporucznikkoń W 
Luzak
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
Ordynans osobisty
  • ułan
na wozie kancelaryjno-bagażowym w drużynie gospodarczej
  • 1 kbk z bagnetem
Zastępca dowódcy plutonu
  • wachmistrz
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
1-wszy karabin
 Karabinowy
  • plutonowy
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
Celowniczy
  • st. ułan
 
  • 1 ckm
  • 1 pistolet
Taśmowy
  • ułan
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
2 amunicyjnych
  • 2 ułanów
  • 2 konie W
  • 2 kbk z bagnetem
  • 2 szable
2 koniowodów
  • 2 ułanów
  • 2 konie W
  • 2 kbk z bagnetem
  • 2 szable
Woźnica
  • ułan
  • 3 konie T
  • taczanka pod ckm
1 kbk z bagnetem

broń zespołowa:

Bronią typową był ciężki karabin maszynowy Browning wz.30. Przewożono go na taczance wraz z oprzyrządowaniem, częściami i podręcznym zapasem amunicji.  W przypadku braku broni typowej, zastępczo przewidziano karabin Maxim wz.08.

uwagi:

Początkowo planowano, że uzbrojenie szwadronu w jedną drużynę K.M. a 2 karabiny. W drużynie był też pomocnik rusznikarza i oceniacz odległości. W zatwierdzonym etacie liczbę karabinów podwojono wystawiając pluton z dowódcą oficerem i pocztowymi: luzakiem, ordynansem i zastępcą dowódcy plutonu, ale na skutek cięć obaj wymienieni funkcyjni zostali skreśleni.

Ze względu na deficyt koni wierzchowych z góry zaprojektowano zaprzęgnięci do taczanek koni taborowych-pociągowych. Był to spory mankament organizacyjny, którego nie dało się wyeliminować. Oczywiście w trakcie mobilizacji, o ile warunki lokalne na to pozwalały, starano się zmobilizować do zaprzęgów konie wierzchowe. Z drugiej strony niedobór koni "W" był na tyle duży, że w niektórych szwadronach nawet sekcje liniowe musiały dosiadać koni "AL".

Karabinowy miał stopień plutonowego tylko w 1-ym i 2-gim karabinie. Karabiny 3-ci i 4-ty miały dowódców w stopniu kaprala.

2-gi karabin jak 1-wszy
3-ci karabin jak 1-wszy z wyjątkiem rangi karabinowego: kapral zamiast plutonowego
4-ty karabin jak 3-ci
Wozy amunicyjne plutonu
 2 woźniców
  • 2 ułanów
  • 4 konie T
  • 2 wozy taborowe parokonne pod amunicję
  • 2 kbk z bagnetem

HIPOTEZA - URZUTOWANIE AMUNICJI DO C.K.M. I WYPOSAŻENIE TACZANKI:

Zapas amunicji przy broni: Na taczance przewożono 12 skrzynek z amunicją w taśmach po 330 naboi, wodnik, niezbędnik i futerał z lufami zapasowymi. Przy spieszeniu karabinowy  zabierał 1 skrzynkę z amunicją, wodnik i wąż parowy, amunicyjny nr 1 brał 2 skrzynki z amunicją amunicyjny nr 2 brał 1 skrzynkę z amunicją, niezbędnik i kolbę p-lot. Celowniczy zabierał karabin, taśmowy podstawę, karabinowy niezbędnik, a pomocniczy wodnik.

Na wozach amunicyjnych plutonu: dla każdego karabinu 4 skrzynki z amunicją w taśmach, razem 16 skrzynek (po 8 na wóz). Ponadto każdy wóz przewoził 4 skrzynki po 1260 naboi z amunicją w paczkach, oraz na jednym z wozów 1 skrzynkę niepełną a 800 naboi. Razem pluton dysponował zapasem 32000 naboi, tj. pełną należność dla oddziału wynoszącą 16 JO - po 4 JO na każdy karabin. Łączna masa amunicji na wozie wynosiła około 260kg - 288kg. Oprócz amunicji na jednym z wozów przewożono ładownik (maszynkę do taśmowania amunicji). Możliwe, że dla plutonu przewidziano także przyrządy do strzelania ogniem pośrednim, lecz nie udało się potwierdzić, czy kawaleria miała w zestawach należności takie wyposażenie.

W przypadku c.k.m Maxim na każdym wozie amunicyjnym przewożono 8 skrzynek z amunicją w taśmach po 250 naboi. Razem: 2000 naboi, tj. po 0,5 jednostki ognia do dwóch karabinów (masa amunicji taśmowanej – 80kg). Pozostała amunicja w 6 skrzyniach drewnianych po 38,5 - 40kg, oraz na jednym z wozów 1 skrzynia niepełna o masie około 30kg. Łączna masa amunicji na wozie wynosiła około 320 - 350kg.

7. Drużyna gospodarcza
 Wachmistrz-szef
  • st. wachmistrz
  • koń W
  • 1 pistolet
  • 1 szabla
Podoficer furażowy
  • kapral
koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
Podoficer gospodarczy
  • plutonowy
 
  • 1 pistolet
Podoficer broni i gazowy
  • plutonowy
 
  • 1 pistolet
Podkuwacz
  • młodszy majster wojskowy[1]
 
  • 1 pistolet
2 kucharzy
  • 2 ułanów
 
  • 2 kbk z bagnetem
Szewc
  • ułan
 
  • 1 kbk z bagnetem
Rymarz
  • ułan
 
  • 1 kbk z bagnetem
2 jezdnych kuchni polowej
  • 2 ułanów
  • 4 konie T
  • kuchnia polowa (wz. 23, wz. 23a lub wz. 31) z przodkiem
  • 2 kbk z bagnetem
13 woźniców
  • 13 ułanów
  • 26 koni T
  • 13 wozów taborowych, w tym:
    • 1 wóz przykuchenny
    • 1 wóz kacelaryjno-bagażowy
    • 2 wozy amunicyjne
    • 1 wóz warsztatowy
    • 1 wóz pod sprzęt pionierski
    • 1 wóz pod sprzęt łączności
    • 6 wozów furażowych

 

  • 13 kbk z bagnetem
8. Tabor żywnościowy
 dowódca taboru
  • kapral
  • koń W
  • 1 kbk z bagnetem
  • 1 szabla
1-wsza sekcja
 6 woźniców
  • 6 ułanów
  • 12 koni T
  • 6 wozów taborowych parokonnych, w tym:
    • 5 wozów żywnościowych oddziału (WŻO),
    • 1 wóz mięsny oddziału (WMO)
  • 6 kbk z bagnetem
2-ga sekcja
 5 woźniców
  • 5 ułanów
  • 10 koni T
  • 5 wozów taborowych parokonnych (WŻO),
  • 5 kbk z bagnetem
razem:oficerowie: 7
szeregowi: 245
  • 1 st. wachmistrz
  • 7 wachmistrzów
  • 14 plutonowych
  • 27 kaprali
  • 30 st. ułanów
  • 166 ułanów

od 1.IV.1939r.:

  • 35 st. ułanów
  • 161 ułanów
konie: 272
  • 199 koni wierzchowych (W) w tym 5 pod juki
  • 73 konie pociągowe taborowe (T), w tym 17 do taczanek

od 1.IV.1939r. 72 konie pociągowe w tym 16 do taczanek, razem 271 koni

środki przewozowe i kuchnia:
  • 1 kuchnia polowa czterokonna,
  • 6 wozów specjalnych w tym 4 taczanki pod c.k.m, 1 taczanka telefoniczna, 1 taczanka radio,
  • 26 wozów taborowych parokonnych, 5 juków
  • 4 ciężkie karabiny maszynowe
  • 4 ręczne karabiny maszynowe
  • 221 karabinków z bagnetem
  • 23 pistolety skarbowe
  • 180 szabel

Przy zamianie wozów dwukonnych na jednokonne należy przyjąć:

  • 2 wozy przykuchenne
  • 4 wozy amunicyjne
  • 12 wozów furażowych
  • 2 wozy kancelaryjno-bagażowe
  • 1 wóz warsztatowy
  • 1 wóz pod mięso
  • 20 wozów żywnościowych

W tym wypadku stan etatowy zwiększy się o: 20 ułanów, 20 wozów, 20 kbk z bagnetem, a zmniejszy się o: 2 konie T

 

Kawaleria dywizyjna
Kawaleria dywizyjna


  • 1) Odpowiednik stopnia plutonowego z służbie weterynaryjnej.
PRZYPISY
z 243
generate time: 0.250 s, memory: 17.00